OVER MIJ
Ik ben geboren in 1955 in IJmuiden; halverwege de veertig ontdekte ik een tekst die me sindsdien heeft beziggehouden: het in de 50er jaren in Amerika verschenen 'Urantia Boek.'
Het beter begrijpen van Het Urantia Boek en hoe het is ontstaan, werd bevorderd door het bekend raken met het medium Edgar Cayce ( 1877-1945 ) die in staat was bijzondere informatie door te geven, vooral ten bate van mensen met ernstige gezondheidsklachten.
Later vielen verklaringen van musici als Paul McCartney en Paul Simon op die geen idee hebben waar de tekst van hits als 'Bluebird', 'Let it be', 'Bridge over troubled water', en andere songs vandaan komen. 'De woorden komen gewoon ..' hoor je vaak.
Van jongs af aan was ik geintrigeerd door de dood. Een boek als 'Contact na de dood' van een Amerikaanse dominee - James Pike - die contact kreeg met zijn overleden zoon, was een boek wat me raakte. Ook de merkwaardige ervaring - begin 1964 - contact te voelen met een overleden tante, de oudste zus van mijn vader, frappeerde me.
Ik heb nooit goed geweten wat ik wilde met mijn leven. Zo belandde ik uiteindelijk in 1977 op een Sociale Academie in Amsterdam. Eindelijk een omgeving die aansprak !
Vroeg in 1979 las ik Jan Foudraine's succesvolle boek 'Wie is van Hout?', omdat ik had besloten in de psychiatrie stage te lopen voor het derde studiejaar. Kort later echter kwam een nieuw boek van hem uit, over zijn belevingen in een ashram in Poona, India.
Zo vertrok ook ik dat jaar naar India, en leerde zo dat er blijkbaar mensen zijn, bijzondere leraren die 'Iets' ontdekt hebben. In de 80er jaren was ik vooral betrokken bij de Indiase leraar Osho ( 1931-1990 ), om in de 90er jaren via zelf studie ook westerse leraren te volgen.
Zo leerde ik dat de term 'groten der aarde' in de westerse cultuur vooral wordt gebruikt voor hen die het 'gemaakt hebben'. Zij die uitblinken in de wetenschap, vooraanstaande politici, mensen van koninklijken bloede, sporters, acteurs.
Het kwam me voor dat iets mist in deze status quo. Zouden zij die antwoord hebben op diepe levensvragen niet (ook) in aanmerking komen voor een titel als 'groten der aarde'? Zou dat niet een flinke stap in een nieuwe, intrigerende richting zijn ?
Het avontuur begon dus voor ondergetekende in de 80 en 90er jaren met het ontmoeten van diverse bijzondere mensen, mensen die vaak confronterende suggesties hebben bij bepaalde vragen. Intrigerend aan deze mensen is dat ze hun leven zo inrichten dat ze op het eerste oog nauwelijks opvallen.
Niet lang na het ontdekken van het boek in het jaar 2.000 vielen artikelen op over bijzondere kunstwerken die in die tijd in - vooral Engelse - velden verschenen. Wat betekende dit alles ? Nieuwe vragen kwamen op. Zoals bij de suggestie dat onze aarde een naam heeft, Urantia. Waarom had ik daar nooit iets over gehoord van de bijzondere mensen die ik ontmoette?
Geestelijke leraren, leerde ik, vanuit hun mystieke visie, brengen hun gehoor vooral de waarde van het 'hier en nu' bij.
En dus lijkt het de taak van filosofen, schrijvers, wetenschappers, programmamakers, om uitgebreider na te denken en in gesprek te gaan over de relatie van op deze website vermelde zaken. Ondergetekende herkent zich in de - in het boek genoemde - term 'coordinator van ideeen'. Filosofen zijn vooral coordinatoren van ideeen.
Einstein werd eens gevraagd wat het belangrijkste issue is waar de moderne mens mee wordt geconfronteerd: ''Het belangrijkste' - antwoordde hij - 'waar de mens antwoord op wil hebben is de vraag:
Is het universum een vriendelijke plek ?'''